Osteopathie

Principes osteopathie

Osteopathie gaat uit van verschillende principes. Eén van de belangrijkste is, dat men het lichaam als eenheid beschouwt en benadert. Zo bestaat er een wederzijdse interactie tussen de 3 grote systemen:

Het pariëtale systeem (botten, spieren, gewrichten, banden, zenuwen, bloedvaten en omliggende vliezen)
Het viscerale systeem (alle organen en hun omgevende vliezen)
Het craniale systeem (schedel, heiligbeen, ruggenmerg, hersenen en omliggende vliezen)


	Het pariëtale systeem		Het viscerale systeem		Het craniale systeem

Deze 3 systemen houden elkaar onderling in evenwicht en als het lichaam gezond is, gebeurt dat ook. Is het evenwicht echter verstoord geraakt door bijvoorbeeld een ongeval, ziekte, operatie, zwangerschap, stress, slechte voedingsgewoonten, enz., dan kan het lichaam klachten gaan vertonen.

Oorsprong van de Osteopathie

Andrew Taylor Still, grondlegger van de osteopathie

De grondlegger van de osteopathie is Andrew Taylor Still, een Amerikaanse arts, die 1874 de term osteopathie bedacht. In de VS is osteopathie sinds 1966 wettelijk erkend en geïntegreerd in de reguliere medische opleiding. Ook in Engeland heeft osteopathie een lange traditie. In Nederland is osteopathie nog jong en relatief onbekend.

Leven is bewegen

Alles in ons lichaam is voortdurend in beweging. Bewegen is niet alleen ons lichaam voortbewegen. Denkt u ook maar eens aan het bloed dat beweegt in de bloedvaten, de lucht in de longen en het voedsel dat zich door het spijsverteringskanaal voortbeweegt.

Waar weefsel goed beweeglijk is, krijgen klachten geen kans

Omdat ieder lichaam beschikt over enige vorm van compensatie hoeft men niet direct klachten te krijgen. Wij krijgen pas klachten als de compensatiemogelijkheden van het lichaam uitgeput raken. Het lichaam heeft dan hulp nodig om het evenwicht te herstellen en dan kan osteopathie helpen. Als de bewegelijkheid is hersteld, kan het lichaam zijn eigen natuurlijke balans weer terug vinden.

Osteopathie is een manuele geneeswijze die het lichaam onderzoekt op functionele bewegingsverliezen ergens in het lichaam en tracht deze met meestal milde technieken en zachte manipulaties te herstellen.
Het bewegingsverlies kan zich voordoen op het niveau van

het bewegingsapparaat
organen
de schedel

Door de betrokken structuren hun oorspronkelijke beweging terug te geven verbetert lokaal de doorbloeding en daarmee de voeding en zuurstofvoorziening.

De osteopaat geneest niet, maar geeft het lichaam een prikkel en daarmee krijgt het lichaam de kans om zelf te herstellen. Op deze manier maakt de osteopaat gebruik van het zelfherstellend vermogen van ons lichaam. Soms kunnen houdings- en bewegingsadviezen, alsmede voedingsadviezen en leefregels een onderdeel uitmaken van de behandeling.